„Saga kvenna“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Solvkris (spjall | framlög)
Solvkris (spjall | framlög)
Lína 17:
Á þessum tíma var staða Reykjavíkur sérstök bæði í efnahagslegu og pólitísku tilliti auk þess að öll helstu aðsetur viðskipta og þjónustu voru með aðsetur þar. því hafi náðst sú undirstaða í Reykajvík sem þurfti til þess að stofna félagslegar hreyfingar, þar á meðal félagshreyfingu kvenna. Hugmyndir um sérstaka kvennalista voru víða í Evrópu í upphafi 20. aldar. Þessir listar áttu alls staðar litlu gengi að fagna, nema á Íslandi. Eins og fram hefur komið buðu konur fyrst fram til bæjarstjórnar sérstakan kvennalista í Reykjavík árið 1908 og hlutu þær 27,6% atkvæða og fjóra fulltrúa af 15. Konur héldu áfram að bjóða fram kvennalista í Reykjavík fram til ársins 1916 og einnig urðu framboð kvenna á Akureyri og á Seyðisfirði. Það er svo árið 1922 sem konur bjóða fram sérstakan kvennalista í landskjöri til Alþingis og fengu þar 22,4% atkvæða. Þetta mikla fylgi kvennalista í byrjun 20. aldar er einsdæmi í sögu kvenréttinda.(Auður Styrkársdóttir (1982:12)
 
Það var Ingibjörg H. Bjarnason (1867-1941) sem var fyrst kvenna kjörin á Alþingi Íslands. Ingibjörg var ein þeirra kvenna sem verið höfðu í framboði fyrir kvennalistann og kosin þingmaður hans árið 1922. Hún var svo einn af stofnendum Íhaldsflokksins árið 1924 sem við stofnun Sjálfstæðisflokksins árið 1929 sameinast Frjálslynda flokknum. (Auður Styrkársdóttir, 1982:47-48. Ingibjörg sat á þingi til ársins 1930. (Alþingi – Æviágrip: http://www.althingi.is/cv.php4?nfaerslunr=263).
 
== Bríet ==